لباس فرشته ها وشیطان

 عزیز دلم امروز میخوام برات داستان حضرت آدم و شیطان را برات بنویسم برای همین لباس فرشته وشیطان را برات پوشاندم الهی فدات شوم که هرچی می پوشی برات میاد ناز گلم

فرشته کوچولو خوش حال بود. آهسته بال هایش را باز کرد. جلوتر رفت تا آفریده ی تازه ی خدا را بهتر ببیند. لبخندی زد و به فرشته ی بزرگ گفت:« چه صورت زیبایی دارد؟»

جبرئیل سرش را تکان داد. تبسمی کرد. به آفریده اشاره کرد و گفت:« چه قد بلندی دارد؟» فرشته کوچولو با شادی گفت:« با من دوست می شود؟»

عزازیل*  گفت:« ما خیلی بهتر از او هستیم.»

فرشته ها ساکت شدند و به او نگاه کردند. عزازیل  جلو رفت و دستی به آفریده کشید و گفت:« این آفریده که از گلی خشک ساخته شده! حتی نمی تواند حرف بزند و تکان بخورد.» فرشته ها ناراحت شدند. ناگهان نوری از آسمان پایین آمد. آهسته دور آفریده را فرا گرفت. آفریده یواش چشمانش را باز کرد و پلک زد. لبخندی زد. فرشته کوچولو رو به فرشته ها کرد و گفت:« ببینید، چشمانش چه قدر قشنگ است.»

آفریده تکانی خورد. بعد پاهایش را تکان داد. برخاست راه رفت و به طرف نور راه افتاد. بعد ایستاد؛ آهسته دستانش را بالا برد؛ رو بهنور کرد و گفت: « خدایا از تو متشکرم که مرا آفریدی!»

خدا رو به فرشته ها گفت:« بر او سجده کنید. آدم، این آفریده ی خوب من است.»

فرشته کوچولو اولین باری بود که نام آدم را می شنید. خیلی دوست داشت به او نزدیک شود. فرشته ها جلوتر آمدند و نزدیک آدم شدند و بر او سجده کردند. فرشته کوچولو هم سرش را پایین آورد. خم شد و بر او سجده کرد؛ اما عزازیل  ایستاده بود و تکان نمی خورد. فرشته ها ناراحت بودند و نمی دانستند چرا عزازیل  به حرف خدا گوش نمی کند. فرشته کوچولو رو به عزازیل کرد و گفت:« تو چرا بر آدم سجده نمی کنی؟»

عزازیل  عصبانی شد و گفت:« من برآدم سجده نمی کنم؛ چون من از او بهترم. من از آتش درست شده ام و او از مشتی گل ساخته شده.» فرشته ها نگران شدند و از دست عزازیل  عصبانی شدند.

ناگهان صدایی از آسمان آمد:« دور شو که تو را نبینم، ای ابلیس، ای نافرمان!» بعد صورت عزازیل سیاه و تیره شد. دیگر صورت زیبای فرشته را نداشت.

فرشته ها از او دور شدند. فرشته کوچولو هم از او ترسید و دیگر دوست نداشت او را ببیند.

* عزازیل: نام  شیطان و یا ابلیس است.